Četvrte festivalske večeri na velikoj sceni NP Užice izvedena je predstava “Đokonda”, po tekstu Viktora Lodata, u režiji Dušanke Belade, I u izvođenju Crnogorskog narodnog pozorišta Podgorica.

Ova predstava pokušava da pronađe odgovor na pitanje čemu danas umetnost služi, kome je potrebna i koje su to stvari koje uprkos svim društvenim promenama ostaju nepromenjene. “Đokonda (Žena koja se igra)”, američkog pisca Viktora Lodata, preispituje razloge fascinacije jednim umetničkim delom iz različitih uglova, na više nivoa. Glavna linija radnje zasnovana je na konkretnom događaju, tačnije liku – Vinćencu Peruđi, moleru, italijanskom iseljeniku koji je 21. Avgusta 1911. otuđio Leonardovu Mona Lizu iz Luvra. Bavimo se motivima jednog “običnog” čoveka, a preispitujemo i kriterijume koji nas čine “običnim”, “malim” ili “velikim” ljudima.

"Željela sam kroz predstavu da se bavim temom koja me se tiče, a to nije samo ljubav prema umjetnosti, već odnos prema umjetnosti čovjeka, i umjetnosti kojoj se ne posvećuje dovoljna pažnja u današnjem vremenu. U predstavi me zanimala fascinacija koja traje 500 godina, vezano za jedno umjetničko delo, otkud ona, i zašto toliko vekova ona nastavlja da intrigira ljude", izjavila je rediteljka predstave Dušanka Belada.

"Priča nije svakidašnja i ne tretira neku od tema koje su angažovane društveno i iz konteksta, nego umjetnost stavlja u centar stvari, i u centar te umjetnosti stavlja potrebu izrazitu čovjekovu za umjetnošću i onim najplemenitijim, a to je osmjeh. Ne samo kad je u pitanju Monaliza, nego danas je itekako potreban osmjeh za kojim svo sve nekako lijeni, sve manje spremni tragati, sve više kopamo po nekog džigerici, po nekim negativnim, neugodnim elementima, sve više svoj kreativni potencijal svodimo na rascjep ličnosti, ova predstava mene kao glumca oslobađa", rekao je glumac Zoran Vujović.